EP-muziek

Omdat ook op onbekende obscure plaatjes, wel eens prachtige muziek staat.

Perceptie

Het is gewoon prachtig weer.
Toch overdag.
Met een trui.
Vandaag.
Voor nu.
Geniet.

Winter Nights

It's like the very beginning of a Sunday morning,
There's a taste left of yesterday,
A reminder how the good things never stay.

The last one

"Ik ga niet meer naar fuiven!" zei ik nog, na een verschrikkelijk feestje twee weken geleden. Gisteren er natuurlijk toch toe verleid er nog eentje te doen. Zelfs ter plaatse dacht ik nog: ik heb echt geen zin om hier naartoe te gaan. Het werd nochtans leuk: zonder zwanzen en zonder zattigheid me écht geamuseerd, tot deze ochtend...

Om 9 uur wakkergemaakt om zo even tussendoor een uurtje in de stallen te gaan kuisen. Ja hoor, heel fijn. Toch nog een uur blijven liggen (foei!) en toen gebeld om de weegschaal te komen brengen naar mijn zus (twee huizen verder) en jemig de pemig, wat was dat... Een versneden ribbenkast van wat gisteren nog een levend varken was, een kuip met opgevangen bloed en een grote ton met stukjes vlees, om nog maar te zwijgen van de doordringende geur. Snel terug weg, en thuis in de stal aankomen, waar er opnieuw bloedsporen waren (een koe had zich pijn gedaan zeker?) en natuurlijk ook kaka. Nee, op een nuchtere maag en na een goed feestje, is zoiets niet meer aan mij besteed. Het is te veel.

Zeker omdat mijn ouders het niet meer verdienen. De regel is: om 1 uur thuis zijn. Belachelijk vroeg natuurlijk, zelfs als ik om 2 uur thuis wil zijn, ben ik nog met voorsprong de eerste om te vertrekken... Het lijkt gewoon alsof ze niet willen dat ik wegga, dat ik me ofwel verveel, ofwel voor hen werk, ofwel voor school werk, maar me zeker niet amuseer. En de aanblik van alles waar ik principieel tegen ben, hier gewoon voor mijn voeten geworpen alsof het niets is... Nee, nog een jaar en ik ben op kot. Eindelijk.

Edit: Ondertussen is het thuis uitgekomen en kan ik het hier ook schrijven: ik heb dé regel overtreden, ik was net voor 2 uur thuis. Mijn pa heeft gebluft en gezegd dat ik niet op tijd thuis was, en ik durfde niet meer verder liegen en zei de waarheid. Toen bleek dat hij me er had ingeluisd. Hij maakt het er écht niet beter op op die manier. De straf is nog af te wachten... Ik vind het rot dat ik mijn ouders hun vertrouwen heb moeten schenden, maar ik kwam gisteren tot een belangrijk keuzemoment: ofwel waag ik het erop, en denk ik voor één keer aan mezelf en mijn eigen plezier, ofwel houd ik me aan regels die gedateerd en totaal nutteloos zijn, gewoon om mijn ouders niet te schofferen. Het moest er ooit van komen. De vernedering van gisterennacht was trouwens enorm, toen ik een uur te laat vertrok, en tegelijk bleek te vertrekken met het kleine broertje (2 jaar jonger) van een klasgenote. Het zegde alles, naar ik meen.