Sinds mijn 11-12 jaar heb ik af en toe last van mijn maag. Niet zomaar een zwakke maag of een maag die niet tegen drank kan. Zelf kan ik jammer genoeg ook niet benoemen wat ik heb. De dokter helaas ook niet.
Het gaat volgens een vast stramien: Maarten doet zich tegoed aan een maaltijd, meestal iets vettigs (denk frieten of pannenkoeken) waar hij veel van eet. Vervolgens gaat hij binnen 1 à 2 uur iets actief doen, iets waarbij hij recht moet staan of moet wandelen is al genoeg. Zolang hij maar niet kan gaan zitten/liggen. Na een half uur voelt het alsof zijn maag totaal geblokkeerd zit. En geloof mij, dat is absoluut geen aangenaam gevoel. Hoe langer hij dit volhoudt, hoe erger het wordt. Normaal gezien is hij zo slim om dan naar huis te gaan en opnieuw een leuke avond ziet verdwijnen als sneeuw voor de zon. Die enkele keer dat hij doorzette werd hij nog zieker en moest hij uiteindelijk overgeven.
Toen ik ermee naar de dokter ging, verklaarde ze dat door een waarschijnlijk te lage bloeddruk, maar ze vond het niet echt een dringend probleem denk ik, dus zei ze maar dat ik gewoon elke keer moest rusten, alsof er niks fundamenteel mis was. Sindsdien is het probleem enkel nog erger geworden, nu kan ik soms zelfs meer dan een uur lang na een gewone maaltijd, zonder vet, nog altijd niets doen zonder ziek te worden. Daarom wordt het eens tijd om iedereen op de hoogte te stellen zodat niemand vreemd opkijkt als ik een immens lange pauze nodig heb.
Want het is enorm moeilijk uit te leggen wat voor "aandoening" je hebt, als je er geen naam op kan plakken, en aangezien blijkbaar niemand ooit van dit probleem heeft gehoord, is er absoluut geen herkenning en zijn er veel mensen die niet inzien (en daarom geen rekening houden met) hoe lastig mijn probleem vaak is. Er is soms zelfs ongeloof, alsof ik iets verzin.
Is er dan geen oplossing, kan ik mezelf dan niet aanpassen aan mijn eigen beperkingen? Ja, er is een oplossing. Niets eten. Of af en toe een klein snackje, vetvrij uiteraard. Eén dag kan ik dat volhouden, 't is dan ook mijn vaste tactiek op festivals (wat ook een keer is foutgelopen met flauwvallen tot gevolg), maar als je, zoals nu bij de schachtenverkoop en de doop, een hele week paraat moet staan, dan moét ik passen. Helaas heb ik dat te laat ingezien en heb ik me eerst alsnog ingeschreven. Al wil ik dat ook niet als enige excuus inroepen, het plezier was er voor mij al van bij het begin af, maar dat is dan weer een andere kwestie...
Ik heb er mijn buik vol van (no pun intended), en ben zo het laatste half jaar al minstens een keer of tien terug moeten vertrekken, waarvan 3 keer de voorbije 2 weken, en heb zo al heel wat gemist. Hopelijk verklaart dit een en ander.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten