Een aantal extra-sportieve dingen, een hele hoop gevallen renners en grote namen bij de opgaves beheersen het tweede deel van de eerste week tour. Cavendish wint rit 5, net voor Philip Gilbert. En opnieuw hommeles in het kamp van Omega Pharma-Lotto. Greipel schreeuwt, geheel terecht overigens, dat OPL geen ploeg is, en dat Gilbert zijn belofte om Greipel te piloteren naar de zege volledig in de wind slaat voor eigen succes. Gilberts repliek: "Ik zag een gat, die kans kon ik niet laten liggen." Opnieuw gold, voor mijn part: gelijk als je wint, ongelijk bij verlies. En hij verloor, nipt.
De reeks van valpartijen en opgaves begon vandaag, met Brajkovic als eerste belangrijke slachtoffer: één van de vier kopmannen bij Radioshack, en de man voor de toekomst. Eruit. Contador ging even later liggen, zonder grote gevolgen evenwel. Nog even verder ging quasi heel de Quickstepploeg tegen het Bretoense asfalt. Gert Steegmans en Tom Boonen als voornaamste slachtoffers. Boonen bleef 5 minuten liggen, krabbelde dan toch recht, maar verlaat enkele dagen later de tour. Het meest opvallende beeld van de dag kwam echter van Sörensen. Een of andere gekke motor kwam langs het peloton gereden, en nam de fiets van de Deense kampioen mee. Sörensen maakte een duikeling richting graskant en bleef verweesd en zonder fiets achter. (filmpje)
In rit 6 verloor Leipheimer meer dan een minuut na een schuiver langs de vangrails. Verder verliep de etappe richting Lisieux rustig, en won Boasson Hagen de rit van de bevestiging. Na een jaar vol miserie laat hij weer zien dat hij zowat het grootste jonge talent in het peloton is. Gilbert spurtte mee (Greipel loste snel, uit ongenoegen?) en kwam duidelijk te kort. Hij kondigde na de rit aan dat Greipel morgen zou sprinten, en dat hij zo zijn kansen op de groene trui zou verliezen. Hij kon er met andere woorden niet mee lachen.
De biljartvlakke etappe naar Chateauroux was er eentje zonder geschiedenis. Cavendish won opnieuw, Greipel werd derde en zette zo toch de puntjes op de i. Op naar rit 8 dan. Eentje om van te smullen. De vroege vlucht met oa. Van Garderen, Costa, Engels en onze landgenoot Zingle maakte al vroeg oorlog, en het steeds meer uitgedunde peloton had de ambitie voor een ritzege. Enkele renners, waaronder Vinokoerov, waagden de sprong naar de kopgroep, en de Kazak slaagde bijna in zijn opzet. 1 km voor het einde waren alle protagonisten plots in één beeld te vatten, op de flanken van de slothelling. De favorieten speelden wat, Vinokoerov zakte uiteindelijk nog weg, Gilbert ging twee keer aan, maar Costa haalde het uiteindelijk met 12 seconden voorsprong op Gilbert. Die laatste komt zo steeds rianter in de groene trui. Het luxeprobleem bij OPL groeide.
Zo mooi de achtste rit was, zo besproken zal de negende rit zijn. In een afdaling van een van de 8 bergjes ging half het peloton tegen de grond. Vinokoerov belandde in het ravijn, en kwam nog goed weg met enkel een heupbreuk. Zabriskie bleef op de weg liggen met een polsbreuk, Willems met een sleutelbeenbreuk. Oef, dacht iedereen in de huiskamers hoogstwaarschijnlijk. Een hele hoop Lottorenners, maar VDB is er opnieuw aan ontsnapt. 10 minuten later volgde de ontnuchtering: VDB was verdergereden met een breuk aan zijn schouderblad, en stapte dan toch maar af, geheel vertrokken van de pijn. We zullen hem missen in de tour.
Dat was de schade, de grootste schande moest toen nog komen. Na de meegesleurde fiets van Sörensen, wilde deze keer een auto van France Television beter doen. De gek wilde plots de vijf koplopers voorbij, kreeg plots een boom in de gaten, zwenkte uit en reed Flecha aan, die op zijn beurt Hoogerland, de nieuwe bollentrui, katapulteerde in de prikkeldraad. De auto pleegde vluchtmisdrijf. We hopen daadwerkelijk dat hier nog een rechtzaak op volgt... Dat Luis Leon Sanchez won, en Voeckler de nieuwe gele trui werd, was opnieuw maar een voetnoot.
Wat is dat toch in de tour dit jaar? Waarom moeten we zo vaak de prestaties van de renners richting voetnoot en kantlijn verwijzen? Waarom verdwijnen er zoveel renners uit de tour? Ondertussen merk ik dat ik ook de opgave van Wiggins nog ben vergeten, en het minutenverlies van Leipheimer, de val van Gesink en zijn tijdverlies. Eerlijkheidshalve moet ik vermelden: die opgaves waren jammer, maar deden me niet zoveel. Tot ik nu plots besefte door de opgave van VDB, dat het dit jaar echt wel een ramp is. De kleine weggetjes, het weer, de organisatie, de overdaad aan motoren/wagens... Om eerlijk te zijn, het plezier van het kijken naar de tour is naar de vaantjes. De rustdag komt op een perfect moment. Daar moeten we de organisatie dan tóch een pluim geven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten