De Tour: wat gebeurt er nog?

De grote vraag, na meer dan twee weken Tour de France: wat gaat er nog gebeuren? De favorieten legden mekaar tot nu toe amper het vuur aan de schenen. Ze komen ogenschijnlijk altijd broederlijk naast elkaar over de streep. Zelfs nu, na de Pyreneeën, is dat niet anders gebleken. Enkel Samuel Sanchez is er twee keer van weggevlamd. Maar hij is waarschijnlijk eerder een neef te noemen, gezien zijn achterstand na de eerste week van bijna 3 minuten.

De onderlinge tijdsverschillen zijn dan ook bijna allemaal toe te schrijven aan valpartijen, ophoudingen en occasioneel enkele seconden door een bergop gewonnen eindspurtje. Zou die de eerste Tour kunnen worden, waarbij de winnaar zijn voorsprong niet in de bergen opbouwt, maar in de voorposten van het peloton en op de tijdritfiets? Het zou in ieder geval een eerder slechte ontwikkeling zijn voor de supporter...

Het is vreemd hoe niemand echt een poging onderneemt. Nochtans hebben bijna alle favorieten er reden toe: De Schlecks hebben minstens anderhalve minuut voorsprong nodig om de tijdrit in Grenoble te overleven, Contador en Sanchez hebben minuten verloren door de eerste week, Basso combineert de vorige twee redenen in mindere mate. Enkel Evans kan zich in zijn favoriete rol nestelen: volgen. En zo krijgt hij ook meteen de absolute favorietenrol toegespeeld. Normaal gezien verliest hij de Ronde van Frankrijk op zijn gewoonlijke slechte dag, maar de Tour is al bijna gespeeld.

Voeckler, zichzelf met genoegen in de krant bewonderend (gok ik.)

De vraag is: hoe kan het toch, dat niemand durft? Of kán er gewoonweg niemand? Zijn ze zo aan mekaar gewaagd, of zijn ze allen te moe om echt een demarrage te plaatsen? Is de Tour te zwaar, of is de doping nu eindelijk uit het peloton verbannen? Bam! Het hoge woord is eruit: doping. De grootse prestaties van Voeckler zijn toch op zijn minst verdacht te noemen, zeker gezien zijn karakter (hij valt wel érg graag op). Een eindwinst zou voor hem gelijkstaan aan een volledig geslaagd leven. Hij zou nog decennia van de aandacht kunnen genieten.

Ik wil nog even terugkomen op de strijd voor de groene trui. Gilbert staat nu al bijna een straatlengte achter. Dit was te berekenen, en dus ook te voorzien. Professioneel was het dus niet om het excuus van de groene trui te gebruiken om zijn egocentrische sprints goed te praten. Bekijken we de stand voor het groen, dan valt op dat Greipel waarschijnlijk nog in de buurt van Gilbert gaat komen, en mocht hij aan alle tussensprints hebben meegedaan (dat deed hij niet omwille van de groene hoop bij Gilbert), dan had hij er zelfs al boven gestaan. Een bachelor in de wiskunde had men bij OPL wel kunnen gebruiken.

Een analyse over de overwinning van Jelle Vanendert ga ik niet geven. Meneer gaat natuurlijk juist een epische rit winnen, wanneer ik op Rock Herk zit. Gevolg: het geweldig trotse Belgische gevoel gemist. Damn.


Toch nog even vermelden dat Thor Hushovd werkelijk een renner naar mijn hart is. Zijn laatste kilometers gezien, vlak voor zijn ritwinst? Perfect gedoseerde krachten, de wilskracht om iets onmogelijk toch tot een goed einde te brengen. Als sprinter dat soort etappe tot een goed einde brengen, in de regenboogtrui dan nog, zijn carrière is helemaal geslaagd nu. Waarmee ik niet bedoel dat hij moet stoppen! Onze Grimstadbeer mag er gerust nog wat jaren bijdoen!

P.S. Frank Schleck wint de Tour hoor, no doubt about it.