WK Wielrennen

Bah! Wat een vieze nasmaak blijft er hangen na wat normaal gezien een van de mooiste en spannendste koersen van het jaar moet zijn. De totaal antipathieke en egocentrische Cavendish is wereldkampioen, vlak voor de man die zijn vak niet serieus neemt: Goss. De wedstrijd zelf: niet om aan te zien. De hele tijd een gigantisch hoog tempo, en niemand die iets kon ondernemen. Toegegeven, de laatste 3 kilometer waren enorm maar echt enorm spannend, maar als we het daarmee moeten doen (zeker gezien de anticlimax)...

Het parcours, sja, niks mis mee natuurlijk. Eens om de 10 jaar mag er eens een sprinter winnen natuurlijk (maar niet Cavendish). Een goed parcours desondanks voor de beloften en junioren, waar de eindsprint echt een zware klim richting finish leek te zijn. Het vervulde ons chauvinistisch hart met hoop op Gilbert, maar uiteindelijk was het Roelandts die er nog het dichtste bij kwam: chapeau voor zijn 5de plaats.

Het WK was wel niet all bad hoor. 2 zilveren medailles voor de Belgen, een mooie tijdrit met een oververdiende winnaar en een once in a lifetime chance om Cancellara fouten te zien maken door de stress. En de echte held van dit WK? De Albaniër Simone Zignoli, die over de kleine 50 km maar liefst 17'43" trager deed en niet eens 40 km per uur haalde. Hij heeft mijn dag gemaakt.